W państwie Longobardów wyzwoleńcy Rzymianina musieli żyć według prawa Rzymian, podobnie jak wyzwoleńcy Longobarda, zgodnie z normą zapisaną w rozdziale 226 edyktu, musieli żyć według prawa Longobardów. Edykt Rotariego zajmował się tylko jedną ze stron tego dualizmu; druga pozostawała w domyśle, stanowiąc logiczną implikację sformułowań, które dotyczyły bezpośrednio Longobardów.<br>Szczególnie wymowny jest pod tym względem 204 rozdział edyktu: &lt;q&gt;"Żadnej wolnej kobiecie, która pod jurysdykcją naszego królestwa żyje według prawa Longobardów, nie wolno żyć samowładnie, to jest selbmundia, lecz zawsze musi ona pozostawać pod władzą męskich krewnych, lub w ostateczności króla; nie wolno jej też niczego z ruchomego lub nieruchomego mienia darować