a obok tego sztuki oparte na motywach biblijnych. Terencjusza grano po łacinie, rzeczy biblijne najczęściej po niemiecku. Pod koniec XVI w. w gimnazjum gdańskim pojawiła się opozycja przeciw autorom pogańskim, przede wszystkim przeciw Terencjuszowi. W miejsce repertuaru antycznego proponowano wstawić poważne komedie biblijne poety z Gandawy, Corneliusa Schonaeusa, wydane pod wymownym tytułem: Terentius christianus.<br>Ale dramatopisarze końca XVI w., którym należy się osobne omówienie, nie byli związani z teatrem wyznaniowym - ani jezuickim, ani protestanckim. Byli to: Szymon Szymonowic i jego Castus Ioseph (1587), Jan Zawicki, tłumacz dramatu Buchanana Iephthes (1587), Łukasz Górnicki jako autor Troas (1589), Piotr Ciekliński ze swym Potrójnym