w podziemiu, były pisane w barakach koncentracyjnych obozów i w żołnierskich namiotach, w Azji, Afryce i w Europie. Reprezentować tutaj taką literaturę znaczy czuć się pokornym wobec świadectw miłości i poświęcenia zostawionych przez tych, którzy już nie żyją. Pozostaje mi nadzieja, że zaszczyt, jakim mnie łaskawie obdarzyła Szwedzka Akademia pośrednio wynagradza tych, którzy prowadzili moją ręką i których niewidzialna obecność podtrzymywała mnie w trudnych chwilach. &lt;/&gt;&lt;/&gt;<br>&lt;page nr=28&gt; &lt;div&gt;<br>&lt;tit&gt;DZIENNIK PISANY NOCĄ&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Maisons - Laffitte, 3 października 1980&lt;/&gt;<br><br>Przed tygodniem poświęcono u pallotynów wieczór zmarłemu 26 sierpnia księdzu Józefowi Sadzikowi. Uderzyło mnie kilka akcentów w przemówieniu księdza Janusza Pasierba. Nazwał "autoportretem" wstęp Sadzika do Księgi Hioba