resztkę wody<br>między spragnione wierzchowce. Uspokoiło je to na pewien czas. Ułożyły<br>się na ziemi przy ścianie parowu, chroniąc głowy przed natarczywym<br>pyłem. Łowców również dręczyło pragnienie. Manierki Tomka były już<br>dawno opróżnione, a bosman miał w swojej zaledwie szklankę herbaty z<br>rumem. Od czasu do czasu nakłaniał chłopca do wypicia kilku kropel,<br>lecz sam nie zaglądał już do niej od wielu godzin.<br> Tomek okazał się dobrym towarzyszem w złej przygodzie. Sam rozdzielał<br>resztki prowiantów, nie narzekał na głód ani pragnienie i nie zgadzał<br>się, aby opiekun odstępował mu własne mikroskopijne racje.<br> - Zawarliśmy przyjaźń i nie zgodzę się na to, żeby