ma życia, nie ma gospodarki. A garnki to glina, ogień i sprawna dłoń. To dziedzina ludzkiej twórczości, w której doświadczenie pokoleń doprowadziło do powstania form doskonałych, sprawdzonych w praktyce. Form pięknych, przez swa logikę, użyteczność, technikę powstania. Wykopane przez archeologów flakony, bańki, garnki z XVII w. nie różnią się od wyrabianych dzisiaj, z tym że dawniej garncarstwo było powszechne, niezastąpione dla ludności wsi, natomiast dziś wypiera je produkcja fabryczna. Na wsi warsztaty garncarskie rozpowszechniły się w XVIII w., zastępując prostsze techniki formowania i wypalania naczyń. Sprzyjającym czynnikiem ich rozwoju było zniesienie pańszczyzny. Powstały wówczas nowe ośrodki, założone przez garncarzy, przybyłych z