skalne, mogą, ale nie muszą odpowiadać jednemu horyzontowi czasowemu (izochronie). Jeśli nawet bywają izochroniczne, nie można tego wykazać na podstawie ich cech litostratygraficznych. Nierzadko granice formacji biegną w poprzek powierzchni równoczasowych. Często się zdarza, że ta sama formacja w różnych częściach swojego geograficznego rozprzestrzenienia ma zupełnie różny wiek. Najbardziej dobitnie wyraża się to w rozprzzestrzenieniu formacji, które swoje powstanie zawdzięczają zwiększeniu zasięgu morza (transgresji) lub jego wycofywaniu się z kontynentalnego szelfu (regresji).<br>&lt;page nr=47&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>&lt;page nr=48&gt;<br>Stratygrafia sekwencyjna W miarę podnoszenia się poziomu morza (np. na skutek topnienia lądolodu) jego zasięg wzrasta. Brzeg przemieszcza się w głąb kontynentu. Nie zmienia się jednak rozkład rodzajów osadu (facji