i jałowość, czyli wpuszczenie nurtu życia. Nietzsche jest dla Berenta takim właśnie krytykiem kultury martwej i prorokiem nowej, żywej kultury. Tym samym czasy wielkiego upadku są jednocześnie początkiem odrodzenia. Jak pisze Berent: "Zatamowana wola geniuszu" przeistacza się w "wolę poety nowego życia i twórcy nowych ideałów". Podstawowymi kategoriami, w jakich wyraża się tan przełom, są martwota i życie, konsumpcja i twórczość, działanie z nawyku i działanie w imię wartości. Nosicielami odnowy mają być wybitne jednostki obdarzone szczególną mocą, charakterem itp., które są zarazem twórcami i wychowawcami ludzkości. Berent przy tym nie przepada za słowem "nadczłowiek". Słowo to, powiada w jakiejś dygresji, jest