doświadczeniu stanu wojennego znaleźć podobnej szansy nowego przemyślenia historii, ponieważ doświadczenie to w jego mniemaniu rozpaczliwie potwierdziło wszystko, co on do tej pory o historycznym położeniu Polaków napisał - od Rojstów poczynając. Pełno na ten temat konstatacji we Wschodach i zachodach księżyca a także w Zorzach wieczornych. W powieści Rzeka podziemna wyraża się to w ten sposób, że bohater chodzi nie tylko zatartymi szlakami polskiej historii, spotyka jej upiory, jej powtarzające się sytuacje, ale i szlakami wytyczonymi wcześniejszymi powieściami Konwickiego, spotyka tamte postacie, powtarza groteskowe ich gesty, kompromituje w sposób tak charakterystyczny nadmierną gotowość do odgrywania historycznej roli. W końcu nie wiadomo, czy