gdy spojrzenia stają się na tyle rozchwiane, że orbitują po całej dostępnej przestrzeni i nie czynią różnicy między twarzami towarzyszy, dalekim oknem, czubkami gumiaków czy dopalającym się w palcach papierosem. O szóstej wieczór kosmos zwija się w popielniczce niczym wąż połykający własny ogon i tylko krzyk kelnerki albo kuksaniec kumpla wyrywa tego lub owego z mistycznej kontemplacji. Napoleon, whisky i Cinzano śpią na najwyższej półce nierealne w swej urodzie i niedostępne jak kobiety z amerykańskich seriali. Mężczyźni we wspinaczce ku wyższym bytom tkwią wciąż na stopniu przodków, na najniższej półce, gdzie stoją gotowe i odbezpieczone butelki białej wódki i owocowego wina