Typ tekstu: Książka
Autor: Marcinkiewicz Paweł
Tytuł: Świat dla opornych
Rok: 1997
Autor: Marcinkiewicz Paweł
Tytuł: Świat dla opornych
Rok: 1997
Tobą.
EDEN MEMORIAL GARDEN
Pewnie tak wygląda
Każdy tutaj cmentarz:
Zielony prostokąt
Wypucowany z namaszczeniem
Jak murawa boiska
Przed wielkim finałem.
W czterech rogach
Łopoczą na wietrze
Dorodne sosny.
Dokładnie pośrodku
Tkwi kamienna kaplica,
Wokół której
Rozchodzą się kręgi
Asfaltowych alejek.
Do wszystkich grobów
Można podjechać samochodem
I, nawet nie wysiadając,
Zapalić znicz,
Położyć wieniec.
Mimo to,
Pierwszego listopada,
Trybuny są puste -
Jestem jedynym spacerującym.
Słońce przygrzewa
Przez koronkowe chmury.
Szare wiewiórki
Ścigają się w cieniu.
Frasobliwy Chrystus
Zwiesza obtłuczoną głowę.
Helena Nowobilski
Prosi o modlitwę
Swoich braci i siostry
Dwóch aniołów
Splata ręce w tańcu.
Tu spoczywa
Nasz ukochany tatuś
EDEN MEMORIAL GARDEN
Pewnie tak wygląda
Każdy tutaj cmentarz:
Zielony prostokąt
Wypucowany z namaszczeniem
Jak murawa boiska
Przed wielkim finałem.
W czterech rogach
Łopoczą na wietrze
Dorodne sosny.
Dokładnie pośrodku
Tkwi kamienna kaplica,
Wokół której
Rozchodzą się kręgi
Asfaltowych alejek.
Do wszystkich grobów
Można podjechać samochodem
I, nawet nie wysiadając,
Zapalić znicz,
Położyć wieniec.
Mimo to,
Pierwszego listopada,
Trybuny są puste -
Jestem jedynym spacerującym.
Słońce przygrzewa
Przez koronkowe chmury.
Szare wiewiórki
Ścigają się w cieniu.
Frasobliwy Chrystus
Zwiesza obtłuczoną głowę.
Helena Nowobilski
Prosi o modlitwę
Swoich braci i siostry
Dwóch aniołów
Splata ręce w tańcu.
Tu spoczywa
Nasz ukochany tatuś
Tobą.</><br><br><div1><tit1>EDEN MEMORIAL GARDEN</><br><br>Pewnie tak wygląda<br>Każdy tutaj cmentarz:<br>Zielony prostokąt<br>Wypucowany z namaszczeniem<br>Jak murawa boiska<br>Przed wielkim finałem.<br><br>W czterech rogach<br>Łopoczą na wietrze<br>Dorodne sosny.<br><br>Dokładnie pośrodku<br>Tkwi kamienna kaplica,<br>Wokół której<br>Rozchodzą się kręgi<br>Asfaltowych alejek.<br><br>Do wszystkich grobów<br>Można podjechać samochodem<br>I, nawet nie wysiadając,<br>Zapalić znicz,<br>Położyć wieniec.<br><br>Mimo to,<br>Pierwszego listopada,<br>Trybuny są puste -<br>Jestem jedynym spacerującym.<br><br>Słońce przygrzewa<br>Przez koronkowe chmury.<br><br>Szare wiewiórki<br>Ścigają się w cieniu.<br><br>Frasobliwy Chrystus<br>Zwiesza obtłuczoną głowę.<br>Helena Nowobilski<br>Prosi o modlitwę<br>Swoich braci i siostry<br><br>Dwóch aniołów<br>Splata ręce w tańcu.<br>Tu spoczywa<br>Nasz ukochany tatuś
