zaangażował się Bill i jego biuro...<br>Nie słuchała mnie. <br>- Przepraszam cię - osuszyła oczy. - Dojdę trochę do siebie i wyjeżdżam. Ty i tak zrobisz swoje. <br>Robiłem wszystko, żeby ją zatrzymać, jednak wyruszyła do Kurkowa swoją schludną białą astrą, kiedy tylko ulice odkorkowały się po rannym szczycie. Podrzuciła mnie do Śródmieścia. Gdy wysiadałem na Marszałkowskiej w pobliżu hotelu Forum, nadstawiła mi policzek do pocałowania, ale nie odezwała się. Znów płakała. <br>Czułem się winny. Próbowałem samego siebie przekonać, że nie zrobiłem nic złego. Nie rozumiałem do końca, o co Reni chodzi, ale w jakiś paradoksalny, intuicyjny sposób zgadzałem się z nią. Ze swojego punktu