poza orbity Neptuna i Plutona: Pioneera 10 i 11 oraz Voyagera 1 i 2. Przy czym nie tyle czekają na zdjęcie skalno-lodowej bryły, co liczą na zarejestrowanie zaburzeń grawitacyjnych w ruchu sond. Pewne nadzieje wiąże się także z obserwacjami prowadzonymi w podczerwieni, gdyż na tych długościach fal kometopodobne ciała wysyłają znacznie więcej promieniowania niż są w stanie odbić w świetle widzialnym. Gdyby udało się umieścić na orbicie duży teleskop przeznaczony do pracy w podczerwonej części widma (NASA planuje takie przedsięwzięcie na początek XXI wieku), byłby on w stanie dostrzec największe z brył w odległości nawet 1000 j.a. od Słońca