Z tym, że nie wiem, czy pan tu jako potomek tamtych komturów... Pan zaś patrzy na dziennikarza i se myśli: "O jaki skarb mu chodzi? Czym on mi oczy zamydla?" <br>Hans śmieje się oczami i kącikami ust. <br>Łąki rzeczywiście płynęły przez powietrze mleczem pylącym kanarkowo. Mięty rozwijały w pośpiechu liście, wysypując na smak swe wonie korzenne. Pszczoły objuczone pożytkiem szybowały ciężko, na drugim biegu. <br>Hans oderwie oczy od ziemi. "Coś muszę powiedzieć". <br>- Przyznaję panu rację. Płuca rzeczywiście upojone istnym ogrodem botanicznym... a co do zbroi? Sam nie wiem... Sam na sam z nią, wiem... że ciąży i zawstydza. Ale kiedy obcy