kartę na biurku. Don Corsi wstał. Przy pożegnaniu ukłoniliśmy się głęboko, nie mając ochoty przy tym akcie patrzeć sobie w oczy. Nie tracąc chwili czasu skierowałem się do prawnika, który mi wydawał dokumenty. Był już. Ale dokumentów nie było!<br>- Jak to? - obruszyłem się. - Znowu archiwa nie zdołały dla mnie niczego wyszukać!<br>- Ależ nie! Wyszukały dla Pana żądany materiał. Odesłałem &lt;page nr=124&gt; go jednak z powrotem, bo mi zakomunikowano, że nie będzie pan więcej korzystał z naszej Biblioteki.<br>Zawróciłem na pięcie. Pobiegłem do czytelni. Zabrałem notatki: Piolantiego przy jego stole nie było. Nie poszedłem go szukać. Nie czułem się na siłach niczego i nikogo