B. Cechy bioklimatu warstwy rekreacyjnej&lt;/&gt;<br><br> Insolacja. Dopływ promieniowania słonecznego do dna lasu jest dość duży, zarówno w ekosystemach naturalnych, jak i zmienionych przez człowieka. Insolacja warstwy rekreacyjnej waha się w granicach od 50 do 60% (wyższa wiosną niż latem). Granica światłocienia nie jest zbyt wyraźna. Uwilgocenie. Małe lub średnie. Wilgotność względna jest najwyższa w godzinach południowych i wieczornych (silne podsiąkanie wód gruntowych), w warunkach standardowych waha się od 50 do 60%. Przewietrzanie. W warstwie krzewów dość znaczne, w runie na ogół silnie wyhamowane przez bujną roślinność. Przeważają ruchy konwekcyjne mas powietrza, zarówno wstępujące, jak i zstępujące. Spływy powierzchniowe znaczniejsze na siedliskach