także współcześnie integrowano cykl <br>bądź materiałem jednego gatunku chorału m.in. antyfony (Garbusiński, Feicht), <br>bądź częściej wykorzystywano wzorce ordinarium missae różnych cykli gregoriańskich <br>(Nowowiejski, Miazga, Bernat).<br> Idea chorałowej mszy renesansowej, realizowana przez polskich kompozytorów <br>XX w., wiąże się także z architektoniczną, a więc formotwórczą funkcją chorału <br>gregoriańskiego. Poszczególne bowiem struktury wzorca wiązano z określonymi <br>wersami tekstu mszalnego ­ chorał powodował więc bezpośrednio wyraźne rozczłonkowanie <br>części cyklu na odcinki ­ wersy. Respektując wersową strukturę tekstu, budował <br>przejrzystą, <br>jednolitą koncepcję mikrostruktur formalnych mszy, pozbawioną generalnie ­ co <br>istotne z liturgicznego punktu widzenia ­ powtórzeń tekstowych (wersów).<br> Nawiązanie do idei renesansowej mszy chorałowej widać także w typie obsady