był szczególnie dumny. Domagalla kazał przełożyć go na niemiecki i dołączył do raportu. Wczoraj przeczytałem go. Jest to, sit venia verbo*, przerażająca religijna apoteoza zła i poniżenia - Mock przełknął ślinę obrzydzenia. - Każdy zbrodniarz powinien to przeczytać, a potem mordować, ciesząc się, że w chwili mordu jest w niemal namacalnym kontakcie z Bogiem... Charakterystyka poglądów von Orloffa nie zrobiła na nikim - oprócz Hartnera - większego wrażenia. Mühlhaus orał szpikulcem w cybuchu, Reinert drzemał, Ehlers palił, a Kleinfeld z masochistyczną przyjemnością wydobywał z zęba nowe fale lekkiego bólu. Hartner gryzł się w język i dygotał.<br>- Von Orloff wyjeżdża w 1890 do Warszawy - kontynuował Mock - i