tego, na co czekał bohater, nie jest finałem oczekiwania, lecz tylko intensyfikacją tego stanu. Zdając się zwieńczeniem, stanowi ono rodzaj pozornego punktu kulminacyjnego filmowego opowiadania. Właściwa kulminacja jednak, to podpalenie domu - ofiara złożona przez Aleksandra Bogu w zamian za ocalenie. W istocie zaś - akt wiary i dopełnienie warunków przymierza zawartego z Bogiem przez modlitwę.<br>Dzięki kompozycji opartej na dwóch punktach kulminacyjnych, które wyznaczają oś oczekiwania (oczekiwania obecnego w ekspozycji jako podskórne napięcie, a w centralnej części filmu zdominowanego przez strach i paniczne poszukiwanie ratunku), wolne i wolniejsze tempo staje się podstawową zasadą organizującą całe dzieło filmowe: narrację i rzeczywistość przedstawioną.<br>Utwór ekranowy