i poszli dalej. Wrócił pod drzwi, znów wyciągnął nóż z wyszlifowanego rogu jelenia. Na jego trzonku muśnięciami krzemiennych dłut wykreślono niedźwiedzia, żubra i tura, aby ci trzej władcy lasu pomagali myśliwemu. Magwer podsunął ostrze pod zatyczkę i delikatnie popchnął ją do góry. Wysunęła się lekko, upadła na glinianą podłogę sieni z cichym stuknięciem. Magwer znów znieruchomiał, przyłożywszy ucho do drzwi. Cisza. Pchnął lekko. Przestąpił próg i prawie po omacku ruszył ku izbie Gorady. Nie pierwszy raz przemierzał sień po ciemku, bał się tylko, by nie postawiono w niej jakiegoś sprzętu, o który mógłby zawadzić. Nie postawiono.<br>Stąpał na palcach najciszej, jak potrafił