od chmur i łątek -<br>W czasie przeszłym - dni przyszłych opowiada ciąg<br>I pośmiertną wiedzą krzepi istnienia wątek...<br><br>Jakiś bóg z ich orszaku (złoć się, mrzonko, złoć!)<br>Zawieruszy się w jeziornym nieba odbiciu<br>I malejąc w docześnie srebrniejącą płoć,<br>Modrą wieczność w tym podwodnym wchłonie przeżyciu.<br><br>A ich elfy, co cierpią z dala od swych gwiazd<br>Na bezsenność wpośród kwiatów (o, gwiezdniej cierpcie!),<br>W żal pobiegną przez nagle urojony chwast,<br>Aż w tym chwaście zaszeleszczą ich żwawe kierpcie.<br><br>Słyną z czarów Marsjanki!... Niezgadniona płeć<br>Od ust naszych je przegrodzi - ledwo snu miedzą...<br>Byle tylko miłować i naglić i chcieć -<br>A nauczą nowych pieszczot