teatrze sprowadzała niebian z obłoków na ziemię; w ten sposób odebrał widowisku rys baśniowej cudowności. Zatarł w znacznej mierze swoistą, niepodobną do niczego strukturę komedii staroattyckiej; podział na partie aktorskie i chóralne, przeciwstawne w nastroju, mieszające statykę z ruchem, groteskę, bezczelny dowcip, szorstki, nawet wulgarny humor z najczystszym liryzmem, <orig>bufonerię</> z grą wyobraźni i problematyką polityczną, społeczną; filozoficzną. Widowisko wydawało się często źle rozplanowane w przestrzeni, nieprzejrzyste i chaotyczne, co zresztą mogło być spowodowane przeniesieniem oryginalnej inscenizacji z rodzimego podłoża na staroświecką, ciasną salę teatru Aldwych. <foreign>Summa summarum</> trudno było zrozumieć dlaczego to przestawienie otrzymało w r. 1962 po Chr. pierwszą nagrodę