którym kobieta o porcelanowo <br>wygładzonej twarzy i czarnych oczach rozchylała <br>usta w martwym uśmiechu.<br><br>Lustrzaną stronę ustawił do słońca, żeby <br>nałapać promieni. Puszczał koła blasku w okna <br>kamienicy z przeciwka, jeździł po szarym <br>murze, ożywiając jego monotonną ścianę, <br>kiedy z bramy wjazdowej wyjrzała jak co dzień <br>Perła. Wlokła się ciężko, z ledwością niosąc <br>swoje własne ciało na krótkich, krzywych nogach.<br><br>Zanim ukazał się Cholewkarz, Mały Gnój zdążył <br>poświecić jej prosto w oczy, pełne ropiejącej <br>wydzieliny. Nie robiło to na niej żadnego <br>wrażenia: chyba jest ślepa, pomyślał.<br><br>Jej wyleniała sierść nie zachowała nawet <br>wspomnienia dawnego zdrowego połysku. Widać <br>było różowe prześwity skóry częściowo