Idźże wreszcie spać!<br>Udało mu się na koniec but ściągnąć. Cisnął go pod stół, wstał i w skarpetkach przeszedł do łazienki. Światło się w niej nie paliło, było zepsute. Otworzył więc wąskie okienko.<br>Najbliższa sąsiednia willa rysowała się w ciemnościach bardzo blisko. Okna w niej na piętrze były pootwierane i z lekka rozjaśnione światłem, które świeciło w głębi domu, w którymś z dalszych pokojów. W willi tej kwaterowali od paru tygodni rosyjscy oficerowie. W ciszy, jaka dokoła trwała, bardzo wyraźnie słychać było ich głosy. Chwilami wydawały się nie dalsze niż na wyciągnięcie ramienia. Obce, śpiewne słowa. Głośny śmiech. Pobrzękiwanie bałałajki. Świeży, czysty