ponuro, podciągając na biodrach opadające spodnie. - Panie poruczniku, łączniczka - zaalarmował dowódcę.<br>Jerzy szybko zszedł po wypalonych schodkach. Stanowiska ich półplutonu &lt;page nr=344&gt; znajdowały się na pierwszym piętrze zrujnowanej kamienicy.<br>Olo oderwał zmrużone oko od szczerbinki karabinu i zastygł tak z opuszczoną głową. W czarnych ramach zwęglonych futryn widział przez puste okno małą z oddalenia Kryskę. Mówiła coś do Jerzego wręczając mu meldunek czy rozkaz. W tej chwili nieprzyjacielski cekaem posunął celniej, jakiś pocisk władował się w strzelnicę, zrykoszetował, odbił kawał cegły, który palnął w głowę podchorążego. Odsuwając ręką płynącą na oczy krew jak przed miesiącem na plaży mokry kosmyk włosów, zsunął się ze swego