skorzystał natomiast z doświadczeń wyniesionych z wystawy w warszawskiej Zachęcie. Cała galeria została zamieniona we wnętrze przypominające oszalowany deskami plac budowy. Spoza surowych sosnowych desek przelewa się farba - z każdej szczeliny wypływają zastygłe strugi w innym kolorze. Odnosimy wrażenie, że za drewnianym rusztowaniem znajdują się hektolitry napierającej farby i że za chwilę ta wątła zapora runie. W takich wypadkach nie należy się bać, tylko kontemplować pomysł i jego wykonanie. Dzieło Tarasewicza jest solidne i z chłopska siermiężne, choć pełne kolorystycznej subtelności i przewrotnej ironii.<br>Wystawie towarzyszy jubileuszowy katalog &lt;name type="tit"&gt;"Biała 1985-2000"&lt;/&gt;.<br><br>Malarstwo Leona Tarasewicza z okazji 15-lecia istnienia galerii Białej w