ku swojemu przerażeniu, zobaczyłem rosnący przed nami szklisty mur Zamku Magów. Tego nie było w planach. Mieliśmy siąść na uboczu i skromnie zapukać do bramy, a nie rozbijać się o magiczne ściany. Czerń i plugastwo! Mój wierzchowiec pokonał szczyt muru z minimalnym zapasem. Przechylił się na prawe skrzydło i wykorzystując zabłąkany powietrzny strumień, okrążył jedną z wież nonszalanckim łukiem. Następne wieże potraktował jak w grze "kamyczki-strumyczki". Przeskakiwał z dachu na dach, szybując lekko. Popisywał się po prostu. Prosiłem, żeby przestał. Ostrzegałem przed Starszyzną Kręgu i nieprzyjemnościami, jakie mogą tu spotkać nachalne smoki. Groch o ścianę.<br>Smocze popisy skończyły się gwałtownie