jakiej kanwie snuje się nić jego dobra i piękna, on, który rozwiązywał zagadki Sfinksa, nie mógł wykręcić się nieświadomością czynu, ale poczuwszy głęboką odpowiedzialność świadomego obywatela wszechświata, solidarnego z ludzkością w równej mierze jak z sobą samym, wymierzył sobie sprawiedliwość. I sądzę, że gdyby znacznie wcześniej wytłumaczył mu ktoś, że zabijanie starców na rozstajnych drogach jest łajdactwem, bez względu na to, czy starzec taki jest ojcem, czy nie, to Edyp już wtedy rozprawiłby się ze sobą, bo dobroć i piękno jest to pryzmat, w którym promienie własnych czynów załamują się, nim zabłysną na zewnątrz, a nie są przyczyną zewnętrzną mogącą odmienić