maskowanych natur. Ale ten okrutny czas próby zdawał się należeć do przeszłości. Tak jednak nie było. Pokój, który nadchodził, niczego nie zamykał, niczego nie kończył. Wśród armat milknących, dni oswobodzonych od strachu i nocy, których już nie miał przecinać gwizd bomb ani rozświetlać blask pożarów, w tę wiosnę spełniającą nadzieję zabitych i żyjących, ludzkość dyszała śmiertelnie chora i śmiertelnie znużona. Nie było w Europie skrawka ziemi nie przesiąkniętej krwią. Zamordowano wiele milionów. Tym spokój. Ich potworna śmierć wydawała się teraz prosta i na pewno wzniosła w porównaniu z losami tych, którym pozostawiono życie mordując ich serca i dusze. Pokonani zbrodniarze dalej