przebicie warg lub języka). Te rozliczne elementy pomnażają ilość kar i występują, zależnie od trybunału i zbrodni, w rozmaitych powiązaniach"&lt;/&gt;&lt;/&gt;.<br><br>&lt;tit&gt;&lt;q&gt;"Abym wygładził wszystkich złych"&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>W naszej praktyce kryminalnej - wzorowanej na niemieckiej i wcale nierzadko inspirowanej francuską - też zabiegano o to, by skazaniec jak najdotkliwiej i najdłużej odczuwał ból. Prawo magdeburskie zabraniało nawet oszołamiać go alkoholem. &lt;q&gt;"Bo skazaniec pijan będąc nie może z taką skruchą iść na śmierć, jakiej do tego trzeba"&lt;/&gt; - zalecał w połowie XVI wieku Bartłomiej Groicki, prawnik specjalizujący się, oczywiście tylko w teorii, &lt;q&gt;"około karania na gardle"&lt;/&gt;.<br>Ówczesne społeczeństwa, tak przecież głęboko religijne, bo i heretycy byli wręcz fanatyczni