lub pracowników. Przez większą część czasu ta konkretna kwestia motywacji była analizowana w ekonomii porównawczej przy założeniu, że planiści kierują olbrzymią organizacją, w obrębie której przedsiębiorstwa są jedynie składnikami większej całości - wspólnej własności, jaką jest gospodarka narodowa. Patrząc z perspektywy takiej organizacji, komparatyści postrzegali motywację przedsiębiorstw w kategoriach gratyfikacji czyli zachęt - o charakterze pieniężnym lub innym - jakimi posługiwali się planiści, by skierować menedżerów i pracowników ku oczekiwanym celom.<br>W dyskusjach tego rodzaju nie uwzględniono znaczenia praw własności dla motywowania przedsiębiorstw, a sam Kornai - gdy rozwijał koncepcję gospodarki niedoboru - początkowo również nie zwracał większej uwagi na ten aspekt. Ten brak zainteresowania dla