byśmy złego przyjmować nie mieli.<br>O utrapieniach Hioba dowiedzieli się trzej jego przyjaciele: Elifaz, Bildad i Sofar. Natychmiast pospieszyli do niego i gdy ujrzeli go w tak rozpaczliwym stanie, rozpłakali się, rozdarli szaty i posypali popiołem głowy. Usiedli potem obok niego i trwali tak przez siedem dni i siedem nocy, zachowując milczenie, by uszanować cierpienie przyjaciela.<br>Wreszcie Hiob wyrwał się z bolesnego odrętwienia i złamanym głosem jął lamentować nad swoim nieszczęsnym losem:<br>- Niech będzie przeklęty dzień, kiedym się urodził. Dlaczegóż nie umarłem w żywocie matki lub jako niemowlę na jej kolanie! Azali nie milczałem, nie byłem spokojny? A jednak gniew Boga ściągnąłem