prawda, pisarka raz po raz obwarowuje swe pragnienie, pisząc, że: "mnie od Ciebie nie należy się zupełnie nic", że "kiedy tajemnicza siła sympatii rzuci ku sobie dwoje ludzi [...] wszystko jest radością, jest nasyceniem serca, ale żadnym długiem", ale równocześnie czeka jednak na powtórzenie słów, które jej kiedyś napisał: "O, Pani, zacna i Kochana! Mimo woli i wiedzy uczuwam wzruszenie i głębokie poruszenie serca"...<br><br>Ciężko idzie teraz pisanie, nie tylko nowych utworów, ale i listów, gdy leży się tak na wysokich poduszkach, aby lżej oddychać, i próbuje kreślić ostatnie słowa do Bochwica, przypominać mu "czasy codziennych mew i gońców, gawędek serdecznych o