Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
już zasady w jasnym porządku wystawić, podać niewzruszone sztuki przepisy", „stałe prawdy przykładami utwierdzać i rozbiorem dzieł, nie pomijając ojczystych, wskazać czytelnikowi prawdziwą do celu drogę".
Wprawdzie młody autor czytał fragmentami swą rozprawę O poezji dramatycznej na posiedzeniach Towarzystwa, chyba jednak dopiero całość pokazała, jak bardzo omylili się „zacni koledzy", powierzając „liberałowi literackiemu" (S.Kawyn) tego typu pracę. Kompromis, na który Wężyk został skazany (głównie przez własny charakter) okazał się niewykonalny. Można było – jak to uczyni niebawem Stendhal – przeciwstawić Racine'a Szekspirowi (1823). Nie udało się natomiast Wężykowi pogodzić uniwersalnych ze swej istoty reguł klasycystycznej dramatyki z
Wprawdzie młody autor czytał fragmentami swą rozprawę O poezji dramatycznej na posiedzeniach Towarzystwa, chyba jednak dopiero całość pokazała, jak bardzo omylili się „zacni koledzy", powierzając „liberałowi literackiemu" (S.Kawyn) tego typu pracę. Kompromis, na który Wężyk został skazany (głównie przez własny charakter) okazał się niewykonalny. Można było – jak to uczyni niebawem Stendhal – przeciwstawić Racine'a Szekspirowi (1823). Nie udało się natomiast Wężykowi pogodzić uniwersalnych ze swej istoty reguł klasycystycznej dramatyki z
już zasady w jasnym porządku wystawić, podać niewzruszone sztuki przepisy", „stałe prawdy przykładami utwierdzać i rozbiorem dzieł, nie pomijając ojczystych, wskazać czytelnikowi prawdziwą do celu drogę".<br> Wprawdzie młody autor czytał fragmentami swą rozprawę O poezji dramatycznej na posiedzeniach Towarzystwa, chyba jednak dopiero całość pokazała, jak bardzo omylili się „zacni koledzy", powierzając „liberałowi literackiemu" (S.Kawyn) tego typu pracę. Kompromis, na który Wężyk został skazany (głównie przez własny charakter) okazał się niewykonalny. Można było – jak to uczyni niebawem Stendhal – przeciwstawić Racine'a Szekspirowi (1823). Nie udało się natomiast Wężykowi pogodzić uniwersalnych ze swej istoty reguł klasycystycznej dramatyki z
