poparty nie zaspokojonym głodem skłonił całe grono do powrotu w pielesze domowe.<br>W ten sposób Kasieńka, wbrew pierwotnym zamiarom, znalazła się w domu nie o jedenastej wieczorem, a dopiero po trzeciej, śmiertelnie głodna, przesiąknięta wilgocią jesiennej nocy, umazana od stóp do głów ziemią, spalonymi łupinami od kartofli i węglem drzewnym, zaczadziała dymem, z nadpalonymi brwiami, rzęsami i włosami, wyczerpana fizycznie galopem po zagajnikach i rozpaczliwie śpiąca. Karczemna awantura wisiała nad nią jak nieubłagany miecz Damoklesa i wprawiała ją w dodatkowe przygnębienie.<br>Nieobecność Lesia powitała uczuciami nader mieszanymi. Z jednej strony panujący wokół idealny porządek sprawił jej dużą ulgę, z drugiej zirytował