porodowym, nadawano imię na specjalnej uczcie. Było to raczej stałe imię. Każdy mógł sobie potem przybrać jakiś pseudonim, ale stanowił on tylko uzupełnienie pierwszego imienia. Karania dzieci prawie nie znano. Od szóstego roku życia chłopcy ćwiczyli się w strzelaniu z łuku i we władaniu inną bronią, dziewczynki w tym wieku zaczynały pomagać swoim matkom w codziennych zajęciach. Okres dojrzewania kończył się u chłopców wraz pojawieniem się zmaz nocnych, u dziewcząt zaś, gdy rozpoczęły miesiączkowanie; wymagało to ich odosobnienia w specjalnym domu przez dziesięć dni. Oświadczyny i zawarcie małżeństwa odbywało się według dość prostego schematu. Po uzgodnieniu decyzji z ukochaną młodzieniec przybywał