Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Polityka
Nr: 04.03 (14)
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2004
psychoanalizy. Falk jest w filmie drugim narratorem, wyżalającym się prosto do kamery, który cierpi na większość allenowskich chorób: nie daje sobie rady z własnymi ambicjami (chciałby być pisarzem, a jest tekściarzem), z powodu niewyobrażalnej nieśmiałości ściąga na siebie lawinę nieszczęść, w tym niemrawego agenta, który obskubuje go z pieniędzy. Oraz zadaje się z nieodpowiednimi kobietami, przeważnie niezbyt utalentowanymi aktorkami, które już po pół roku przestają z nim sypiać, bo - jak twierdzi jedna z nich (Christina Ricci) - za bardzo zaczyna przypominać jej ojca.

Biggs nawet nie stara się udawać, że naśladuje kogoś innego. Przejmuje gesty komika, na jego twarzy od początku rysuje
psychoanalizy. Falk jest w filmie drugim narratorem, &lt;orig&gt;wyżalającym&lt;/&gt; się prosto do kamery, który cierpi na większość allenowskich chorób: nie daje sobie rady z własnymi ambicjami (chciałby być pisarzem, a jest tekściarzem), z powodu niewyobrażalnej nieśmiałości ściąga na siebie lawinę nieszczęść, w tym niemrawego agenta, który obskubuje go z pieniędzy. Oraz zadaje się z nieodpowiednimi kobietami, przeważnie niezbyt utalentowanymi aktorkami, które już po pół roku przestają z nim sypiać, bo - jak twierdzi jedna z nich (Christina Ricci) - za bardzo zaczyna przypominać jej ojca.<br><br>Biggs nawet nie stara się udawać, że naśladuje kogoś innego. Przejmuje gesty komika, na jego twarzy od początku rysuje
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego