Ale Paweł rzucił się na ciało. Nakrył <br>je sobą.<br> - Nie zabijajcie - zawołał.<br> - Odstąp! - rozgniewał się Juliusz<br> - Nie zabijajcie...<br> - Odstąp, mówię!<br><br> - Nie, nie! Nie każ go zabijać, Juliuszu. Darujcie mu... Proszę cię... Zaklinam...<br> - Dziwny jesteś. Przecież on chciał cię zabić!<br> - Nie wiedział, co robi...<br> Ludzie tłoczyli się gęstym kręgiem. Szum głosów zagłuszał pomruk morza.<br> - Musi zginąć. Odstąp!<br> - Proszę cię, Juliuszu... Zrób to... Za to dopłyniesz cało do Italii. Proszę cię...<br> W pierwszej chwili setnik zaśmiał się urągliwie. Ale zaraz zmieszał się, poczuł <br>na skórze dreszcz. Ten więzień nie był zwykłym człowiekiem, to była rzecz oczywista. <br>Gdyby mu kto inny dał podobną obietnicę