Przemysłu Drzewnego stała się znana w całym kraju. Pierwsi jej dyrektorzy - Franciszek Neużil i Edgar Kováts - byli powszechnie krytykowani jako rzecznicy obcych (głównie tyrolskich i ruskich) motywów w sztuce zdobniczej. Ich próby przeniesienia motywów podhalańskiej sztuki użytkowej do sztuki zdobniczej (Neużil pierwszy użył określenia "styl zakopiański", Kováts wynalazł zaś "sposób zakopański") były mocno atakowane głównie przez Stanisława Witkiewicza i jego zwolenników. Następni dyrektorzy, zwłaszcza Stanisław Barabasz, a w latach międzywojennych - Karol Stryjeński, przyczynili się do wytworzenia harmonii między ludowymi tradycjami miejscowymi a sztuką - tak piekną, jak i stosowaną.<br> Po II wojnie światowej, głównie dzięki staraniom absolwenta tej szkoły, a późniejszego nauczyciela