człowiek "twardego charakteru i bogatej przeszłości, <br>&lt;gap&gt;<br> podziwiany za dwie brawurowe ucieczki. Jedną z NKWD. Drugą z bezpieki". Albo: "Zawodowy podoficer z 1939 roku. Przebywał dwa lata w Rosji. Stamtąd wyszedł z Andersem. Walczył pod Monte Cassino". Albo doktor Mozolski, który "był żołnierzem AK <br>&lt;gap&gt;<br> i po wyzwoleniu odsiedział kilka lat jako "zapluty karzeł reakcji. Nie znaczy to jednak wcale, że te doświadczenia uczyniły z niego złamanego, poharatanego człowieka." Potrzebni byli też po to, by - jak to potem ujmie sarkastycznie sam Nowakowski - umieścić solidarnościową młodzież <br>&lt;gap&gt;<br> Kiedy pisarz zwątpił w sens literackiego społecznikowstwa, zwątpił też chyba w zasadność podobnie optymistycznej wizji historycznej ciągłości.<br> Nie