niech wiodą imiona:<br>Adam w przedsionku, Zofia w ptasim gnieździe,<br>Barbara z diabłem w grudniowym Zajeździe.<br>Nad ziąbem trunków lokiem zamyślona.<br><br>Luty obróci kożuch rzek na wznak,<br>Czerwiec na szpadle sprowadzi dżdżownice,<br>Październik jabłka sypnie w kosze skrzypiec.<br>I znowu krok - i roku brak.<br><br>A gdzież się miłość w czasie zapodziewa,<br>Ta: już ostatnia. Jak wyblakły kontur<br>Na drzwiczkach sanek, na pieców polewach,<br>Zaścianek burzy w Zazdrostek zakątku.<br><br>Blady Lermontow myślał o niej tak<br>Łuskając z łupin zamszu pistolety.<br>Na wiorstę szlaku od ostatniej mety,<br>I jeden krok - i mety brak.<br><br>W głąb kalendarza niech prowadzą leśne<br>Runa paproci, siwe od