pokoju nie śmierdzi benzyną. Pozostawiłem ją później i poszedłem na salę przygotować się do operacji. Zaraz po mnie przyszedł dyrektor. Myślałem, że jak zawsze będę asystował, lecz nagle zjawił się docent i zaczął się także przygotowywać. Byłem nawet z tego rad, bo sądziłem, że mniej będę miał kłopotów. I rzeczywiście zapowiadało się wszystko normalnie. Wyczułem, że dyrektor jest spokojny i w dobrej formie .<br>&lt;page nr=94&gt; <br>Obecność docenta dodawała jeszcze większej pewności. Gdy po piętnastu przepisowych minutach mycia rąk wszedłem do operacyjnej, chora leżała już pod maską. Dyrektor i docent nie odezwali się do siebie ani jednym słowem. Zabawnie było na nich patrzeć. Co to