świecie nie chciał się trzymać. Lesiowi nawet przez myśl nie przeszło, żeby zostawić to na kiedy indziej. Wyciągnął narzędzia stolarskie, łupnął młotkiem w szlakbor raz i drugi, przebił w ścianie łazienki dziurę na wylot do przedpokoju i odłupał potężny kawał tynku, który grubą warstwą pokrył odzież, podłogę i sprzęty. Porządki zapowiadały się coraz okazalej. Stojące dotychczas na pierwszym planie wyniki toto-lotka poszły w zapomnienie. Dopingowany panicznym lękiem przed nieznanym, wiszącym nad nim tajemniczym kataklizmem, Lesio wpadł w rozpęd. Niezbędne do robót murarskich materiały miał w domu. O wpół do dwunastej, po zamurowaniu dziury, otynkowaniu ściany w przedpokoju, wysuszeniu jej suszarką do