ten dzieciuch, który tu się przed rokiem pojawił.<br>- Pamiętam - rzekł krótko. <br>Ale powiedział to takim tonem, że Ewelina poczuła się znów kobietą. Wybaczyła mu nawet niezbyt miłą wiadomość, że chce się przenieść z żoną do Warszawy i wrócić na politechnikę. <br>- Wyżyjecie z cienkiej pensyjki? - spytała. <br>- Musimy. <br>Tutaj bardzo dobrze Jarek zarabiał, wszyscy dobrze zarabiali, bo cegielnia przynosiła niezłe dochody. Nie dość, że wywiązali się z dostawy kontyngentu cegieł wartości stu tysięcy złotych na ten nieszczęsny FOS, to jeszcze zapłacili dwukrotnie przewyższający tę sumę podatek. Więc niech już te liczby mówią same za siebie. Ludzie przyjeżdżali do nich nawet z daleka, poszła