sąsiadami". Porusza w niej kilka spraw już <orig>niedrażliwych</> w obecnych stosunkach polsko-niemieckich (np. z zadowoleniem wita fakt, że jednoczenie się Europy ułatwia pielęgnowanie niemieckiego dziedzictwa kulturowego tam, gdzie niegdyś mieszkali Niemcy oraz wyraża nadzieję, że rząd federalny nadal będzie wspierał mniejszość niemiecką w krajach Europy Środkowo-Wschodniej). Stwierdza jednak zarazem, że wypędzenie Niemców po drugiej wojnie światowej było krzywdą i jest sprzeczne z prawem międzynarodowym; opowiada się też za utrzymaniem prawa, wedle którego za Niemców nadal uznaje się tych, którzy są potomkami obywateli Rzeszy Niemieckiej w granicach z 1937 r. I to jest, sądząc z odpowiedzi polskiego Sejmu, główny punkt