spokojnie spłynąć do gardła.<br>Dlaczego to robiłem? Może jednak po to, by przekonać samego siebie, że jestem jak wszyscy? Że to nie sprawa mojego feleru, niedostatku hormonów, niedoróbki materiału. Może chodziło właśnie o to, żeby rozmawiając z takimi Piotrusiami, nie spuszczać wstydliwie oczu? <br>Idziemy między siedzeniami, obok drzemiących przeróżnych zgredów, zaśmiewając się. Jakiś siwy gościu o wyglądzie korespondenta wojennego: opalony, pobrużdżona twarz, rozpięta na piersiach koszula khaki, zerka na nas krytycznie spod grzywy siwych włosów. Wal się, fac! Staruszka o pergaminowej twarzy, w granatowym kapelusiku zdobionym kiścią winogron, ciumka przez sen. <br>Gosi spada na ziemię ta nieszczęsna chusteczka, podnoszę ją, zaśmiewając się