biel, czerń-biel. Zaciśnij jeszcze silniej powieki. O, tak! Przynajmniej coś się dzieje. Ruch i kolor. Znowu otworzyłeś... Rób jak chcesz.<br>- Nie mam dzisiaj dużo czasu - powiedziała Monika.<br>- Gniotę ci rękę?<br>- Nie.<br>- Może zmienię mieszkanie.<br>- Przysuń się bardziej... To byłoby rozsądne.<br>Milczeliśmy. Słyszałem jej oddech, równy, lekko posapujący. Powoli zacząłem zasypiać. Obudziłem się z chropawym podniebieniem; gęsta ślina zebrała mi się w ustach podczas snu i teraz oblepiła od wewnątrz policzki i zęby. Zrobiłem kilka manewrów językiem i przełknąłem ją. Potem podniosłem do oczu rękę Moniki z zegarkiem. Fosforyzowane wskazówki. Spałem około dwóch godzin. Wciągnąłem głębiej powietrze, w pokoju było dużo