się ubiegać o tytuł najbardziej naiwnego z dydaktycznych kiczów literackich naszego stulecia. Trzeźwy obserwator spraw tego świata wie dobrze, że tak rozbrajająco czysty przykład cnoty cudownie nagrodzonej w prawdziwym życiu nigdy się nie zdarza. Cóż to ma być - baśń? sen? Po ludziach prawych i dzielnych wypada się raczej spodziewać, że zatłuką ich na śmierć nieznani sprawcy, że pewnego dnia znikną bez śladu, albo że ich zwłoki znalezione zostaną, z kulą w czaszce, w bagażniku porzuconego samochodu. Triumf Havla jest tak jednoznacznie zasłużony, że - paradoksalnie - wydaje się czymś rażąco nie na miejscu.<br> I nic dziwnego: mówiliśmy już, że ten właśnie pisarz jest