czasu, można odnaleźć raczej w zapisach, których autorzy albo unikają spetryfikowanych wyznaczników "historyczności", albo potrafią ukazać klęskę przez pryzmat prywatnego nieszczęścia. Okazuje się, że można było, będąc nawet znanym i ofiarnym działaczem, pisać listy z więzienia nie jako polityk, obrońca praw obywatelskich, wolności i godności, lecz jako mąż, ojciec, człowiek zatroskany o psychiczne i fizyczne samopoczucie najbliższych i siebie samego. Można było połączyć dziennik liryczny, pisany w kolejnych więzieniach z autentycznymi grypsami, zawierającymi listy internowanych i listę współpracowników SB, polecenia i prośby, spis tematów prelekcji i dyskusji: z rzeczywistymi dokumentami tego wyłącznie czasu historycznego, tego wyłącznie miejsca.<br> Można było, jak Janina