sformułowaną przez profesora Kotarbińskiego. Pomijając mianowicie fakt, iż prof. Kotarbiński bierze pod uwagę ogół zdarzeń poprzedzających skutek (my zaś ograniczamy się do skończonej liczby zdarzeń wyróżnionych) oraz pomijając proponowaną w Traktacie relatywizację do przyrodzonej prawidłowości następstwa zdarzeń (której nie można sformułować w naszym ubogim języku), spróbujemy ująć symbolicznie następującą sugestię zawartą we wzmiankowanej definicji: za przyczynę zdarzenia B uważać będziemy składnik niezbędny warunku dostatecznego zajścia zdarzenia B . Zapiszemy to, zgodnie z przyjętymi oznaczeniami, dla układu .A, -, A1, B. :<gap>. Bez większej szkody dla ogólności (bo mówić o zajściu zdarzenia A lub o niezajściu jego negacji, to tylko sprawa nomenklatury), możemy powyższą definicję