teatralną cenzurą, jaka kierowała piórami autorów francuskich. Jaka zatem dramatyczna materia wypełniała cztery akty dramatu?<br>Można wyrazić wątpliwości wobec tych ustaleń edytorskich, natomiast świetna jest uwaga Kleinera o Beatrix: &lt;gap&gt;. Rzeczywiście, mimo że współojcobójczyni, została u Słowackiego ukazana w blasku łagodnego piękna. Zakochany malarz dał jej rysy biblijnej Jefte na obrazie zawieszonym w Watykanie, Beatrix pragnie iść do klasztoru, a potem "chce umrzeć jak chrześcijanka". W zachowanym fragmencie nie ma informacji o jej aparycji, kolorze włosów czy oczu - uderza nie tymi pospolitymi zaletami, lecz pięknem duchowym, promieniującym z jej postaci. Jak we wspomnianym opisie Shelleya obrazu Giuda Reni.<br>Łagodna chrześcijańskość, wolna od